Avrupa ilaç tedarik zinciri Çin'e ne kadar bağımlı?

Avrupa'da Sanofi, Roche ve GSK gibi ilaç devlerinin yer aldığı büyük bir ilaç endüstrisi bulunuyor. Bu önemli çünkü ilgilenilmesi gereken yaklaşık 750 milyonluk bir nüfus varken, kendi kendine yeterli olmak iyi olurdu.

Ancak gerçek şu ki Avrupa, farmasötik açıdan süper güç olma konumunu Asya'ya kaptırdı. Bugün Avrupa, Çin ve Hindistan'a oldukça bağımlı ve bu, tüm Avrupa nüfusu için riskli bir iş. Peki Avrupa ne kadar bağımlı? Peki kontrolü geri almak için yapabilecekleri bir şey var mı? Bu makalede bunu ve daha fazlasını ele alacağız.

API'ler (aktif farmasötik bileşenler) ilacınızın aktif kısmıdır. Vücudunuzda işi yapması gereken en önemli kısım olduklarını söyleyebilirsiniz. Avrupalı ​​üreticiler küresel API üretiminin %30'unu temsil ederek API pazarında hayati bir rol oynuyor. Bu kulağa çok olumlu geliyor değil mi? Eh, o kadar da fazla şey söylemiyor…

İlaç üretimi yemek pişirmeye benzer. Bir API alın, renklendirme, tat veya hacim için başka bileşenler ekleyin ve işte bu kadar; ilacın hazır. Ancak API'nin kendisinin üretilmesi çok daha karmaşıktır.

(metin görüntünün altında devam eder)

Yukarıdaki "buzdağı"nda görebileceğiniz gibi, bir API'ye sahip olmadan önce birçok malzemeye ihtiyacınız var.

API'ler kimyasal işlemlerde üretilir. Bir veya daha fazla ara maddeden yapılmıştır. Bu ara ürünler ham başlangıç ​​malzemelerinden yapılır. Ve bu ham başlangıç ​​maddeleri ham maddelerden yapılmıştır.

Hala benimle misin? Değilse, endişelenmeyin. Hatırlamanız gereken tek şey, farklı türdeki hammaddelerden oluşan bu gruba şu adı verdiğimizdir: API öncülleri.

Avrupa ne kadar bağımlı?

Dünya çapındaki neredeyse tüm API üreticileri, API öncüllerini Hindistan ve Çin'den temin ediyor ve Avrupa'daki API üreticileri de aynısını yapıyor. Avrupa ülkeleri %74 oranında Asya'ya bağımlıdır ve Çin, toplam Asya bağımlılığının neredeyse %70'inden sorumlu olduğundan en alakalı ülkedir. 

Gelin bu 5 büyük Avrupa ülkesine (Fransa, Almanya, İtalya, İspanya ve Birleşik Krallık) bakalım. Bunlar en çok kullanılan ilk 10 moleküldür:

(metin görüntünün altında devam eder)

kaynak EFCG

Asetilsalisilik asit, Asya'ya %20'den daha az bağımlıdır ve bu nispeten iyi bir rakamdır. Ama diğer bazı materyallere de göz atalım.

Asya'nın Avrupa'ya Parasetamol tedarik edememesi veya istememesi durumunda başka alternatif olmayacağını anladığınızda başınız ağrıyacaktır! Bu ürünler için tedarik zincirinde eksiklik olması durumunda bunun etkisi dramatik olacaktır. Ama bu her zaman böyle miydi? Aslında hayır...

Süper güçten en zayıf halkaya

70'li ve 80'li yıllarda Avrupa kendi API'lerinin ve öncüllerinin çoğunu üretti. Çoğu İtalya, İspanya ve Portekiz'de üretildi. Avrupa'nın yalnızca %30 ila 40'ı diğer ülkelere bağımlıyken, bugün bu oran neredeyse %80'dir.

İlaç üreticilerini bulabilecekleri en ucuz API'leri kullanmaya iten şey, jenerik ilaçların fiyatı üzerindeki sürekli baskıdan kaynaklanıyordu. Bu ucuz API'ler Asya'dan veya Avrupa'dan Asyalı öncüllerle satın alındı.

Bu arada Çin, yerel ve uluslararası farmasötik içerik tedarikini iyileştirmek için önlemler aldı. Başka bir videoda ele aldığımız; Hakkında daha fazla bilgi edinmek istiyorsanız göz atmalısınız.

Fiyatının yanı sıra, Asya'da çevre bilinci ve güvenlik düzenlemeleri konusunda Avrupa'dakinden farklı bir ortam vardı ve bu da AB şirketleri için eşit olmayan bir oyun alanı oluşturuyordu.

Bu rekabetle birlikte Avrupa'da ticari açıdan ilgi çekici öncüllerin üretimini sürdürmek neredeyse imkansız hale geldi.

Bu neden sorun?

Hastalar, bir ilacın stokta kalmadığı her durumda markayı değiştirmek zorundadır. Formülasyon biraz farklıysa hoş olmayan yan etkilere, hatta daha kötü sonuçlara yol açabilir; ilaç hastaya hiç fayda etmiyor. Ayrıca marka değişikliği yalnızca kısa vadeli bir çözümdür çünkü tüm markalar aynı öncülleri kullandığında alternatif markanın stoklarının tükenmesi an meselesidir.

Uzun yıllar boyunca bu soruna pek dikkat edilmedi. Çoğu kişinin bundan haberi bile yoktu. Ancak birçok olay Avrupa'daki tedarik zincirinin ne kadar savunmasız olduğunu gösterdi. Örneğin, 2008'de Heparin'in ve 2018'de Valsartan'ın kötü şöhretli geri çağrılması. Ya da Çin ile Avrupa arasında siyasi gerilim olması durumunda, farmasötik içeriklerin tedariği müzakerelerin bir parçası olarak kullanılabilir. 

Ancak bunun en güzel örneği Kovid-19 salgınının başlangıcıydı. API'ler ve öncüllerin üretimi için önemli bir bölge olan Wuhan tecrit altına alındı. O zamanlar tecritin birkaç hafta mı, ay mı yoksa daha uzun süre mi süreceği belli değildi.

Çözüm nedir?

IQVIA, ilgili 52 ilaç şirketine sordu ve %71'i, ekonomik engellerin aşılması durumunda Avrupa API tedarik zincirine yatırım yapmaya istekli olduğunu belirtti. 

Bu gruba göre Avrupalı ​​tedarikçiler güvenilirlik ve uyumluluk açısından yüksek puan alıyor. Ancak fiyat ve üretim kapasitesi, diğerlerine kıyasla Avrupa kaynaklarını seçmenin önünde engel teşkil ediyor.

Raporlarında bu tedarikçi grubu tarafından önerilen 3 ana çözümü bulacaksınız:

1. Tüm Avrupa Birliği düzeyinde harekete geçin! Kritik veya stratejik öncüleri ve API'leri belirlemek için kriterler belirleyerek. Bu da terapötik ilgiye, düzenli kıtlığa, kırılganlığa (Avrupa ve Asya dışındaki alternatiflerin sayısı gibi) ve teknoloji kullanımına dayanmalıdır.

2. Belirli teknolojilerin Asya'ya kaymasını önlemek için en yüksek çevre standartlarına sahip yeni API'lere yapılan yatırımları destekleyin.

3. Avrupa üretimini destekleyen kuralların uygulanması. Örneğin, bir ihale çağrısında sadece fiyat dışında başka kriterler de yer almalıdır.

Bu önerilere katılıyorum ama başka bir konuya değinmek istiyorum. Başladığımızda Pharmaoffer 2016 yılında ilaç üreticilerinin tüm nitelikli API tedarikçilerine erişmesini sağlamak istedik. Böylece Avrupalı ​​bir kaynaktan satın almak istediklerinde onları bulup iletişime geçebiliyorlardı. Ancak Asyalı şirketlerle karşılaştırıldığında birçok Avrupalı ​​tedarikçi bizi görmezden geldi ve başarmaya çalıştığımız şeyleri dinlemekle hiç ilgilenmedi. Onlardan daha proaktif ve yenilikçi bir zihniyet bekliyordum ama Asya'daki rakiplerinin çok gerisindeydiler.

Adidas, Volvo ve Burberry'ye bakalım, bu Avrupalı ​​firmalar ürünlerini Çinli üreticilerde üretiyorlardı. Hepsi birkaç yıl önce birçok nedenden dolayı Avrupa'ya geri döndü. Yeniden destekleme adı verilen bir süreç. Etkili bir karar ama bunun mümkün olduğunu kanıtladılar.